Oceny i modele łączności siedlisk bazują zazwyczaj na powierzchniach określonych dla modeli siedliskowych i założeniu, że wyższa jakość siedlisk ułatwia przemieszczanie się zamieszkującym tam organizmom. Założenie to pozostaje w dużej mierze niesprawdzone. Mało prawdopodobne wydaje się, by te same czynniki środowiskowe determinowały zarówno możliwości przemieszczania się zwierząt, jak i wybór siedlisk, a takie założenie może mieć istotny wpływ na opracowywane modele łączności siedlisk. Przeprowadzone badania wskazują na fakt, iż modele i oceny łączności siedlisk powinny być raczej oparte na informacjach o przemieszczaniu się zwierząt (jeśli takie dane są dostępne), niż na ogólnych modelach siedliskowych. Istotna jest jednak parametryzacja modeli przemieszczania się, ponieważ typ zdarzeń przemieszczania się zwierzęcia i ocena towarzyszących zmiennych środowiskowych mogą znacząco wpływać na ocenę łączności siedlisk, a co za tym idzie, na kształt przewidywanych korytarzy ekologicznych.

Więcej informacji: Ziolkowska E., Ostapowicz K., Radeloff V., Kuemmerle T., Sergiel A., Zwijacz-Kozica T., Zięba F., Śmietana W., Selva N. 2016. Assessing differences in connectivity based on habitat versus movement models for brown bears in the Carpathians. Landscape Ecology 03/2016; DOI: 10.1007/s10980-016-0368-8