Wybór odpowiedniego siedliska jest często kluczowym czynnikiem dla przetrwania zwierzęcia i dla możliwości reprodukcji. W systemach drapieżnik-ofiara, ofiara może przewidywać gdzie znajduje się siedlisko ich głównego drapieżnika i tym samym może wykorzystać obecność innych gatunków (często tzw. „szczytowych drapieżników”) dla swojej ochrony. Autorzy publikacji, grupa badaczy ze skandynawskiej grupy the Scandinavian Brown Bear Research Project współpracujący w realizacji projektu GLOBE, przeanalizowali związki pomiędzy współczynnikami przeżycia potomstwa i wyborem siedlisk, a także korzystanie z „ochrony” innych gatunków w systemie, w którym to „dzieciobójstwa” a nie drapieżnictwo międzygatunkowe znacząco wpływa na przeżywalność potomstwa. Badacze analizowali dane zebrane w skandynawskiej populacji niedźwiedzi brunatnych żyjących w krajobrazie zdominowanym przez ludzi. Niedźwiedzie, zwłaszcza dorosłe samce, na ogół unikają ludzi i zajmują siedliska z dala od siedzib ludzkich. Na podstawie danych zebranych w latach 2005-2012 od samic wyposażonych w obroże telemetryczne z nadajnikiem GPS, których młode przeżyły bądź nie przeżyły okresu godowego, wykazano, ze wybór siedliska był istotnym czynnikiem dla przeżycia młodych. Niedźwiedzie matki, których młode przeżyły okres godowy, częściej zajmowały siedliska w pobliżu ludzi i siedzib ludzkich, natomiast niedźwiedzice, których młode częściej ginęły w okresie godowym częściej też unikały ludzi.

Więcej informacji: Steyaert S.M.J.G., Leclerc M., Pelletier F., Kindberg J., Brunberg S., Swenson J.E., Zedrosser A. 2016. Human shields mediate sexual conflict in a top predator. Proc. R. Soc. B 283: 20160906. http://dx.doi.org/10.1098/rspb.2016.0906